τροχάδι

το / τροχάδιον, ΝΜ [τροχάς, -άδος]

νεοελλ.

πέδιλο βοσκών με μία σόλα και λουριά που τήν συγκρατούν στο πόδι, τσαρούχι

μσν.

στον πληθ. τά τροχάδια

υποδήματα κατάλληλα για περπάτημα.